AB tarafından ilk açıklanan kanun, hidrojen, hidrojen bazlı yakıtlar veya diğer enerji taşıyıcılarının hangi koşullar altında biyolojik olmayan yenilenebilir yakıtlar (RFNBO’lar) olarak kabul edilebileceğini tanımlayarak, AB’nin Yenilenebilir Enerji Direktifi’nde hidrojen için ‘ilave olma’ ilkesini açıklığa kavuşturuyor. Ayrıca, hidrojen üretecek elektrolizörlerin yeni yenilenebilir elektrik üretimine bağlanması gerekecek.
Avrupa Komisyonu’na göre, bu yasa, yenilenebilir hidrojen üretiminin halihazırda var olana kıyasla şebekeye sunulan yenilenebilir enerji hacminde bir artışı teşvik etmesini sağlamayı amaçlıyor.
Kurallar, 1 Ocak 2028’den önce faaliyete geçecek hidrojen projeleri için ‘eklenebilirlik’ gerekliliklerinin bir geçiş aşamasını öngörecek.
Ayrıca hidrojen üreticileri, 1 Ocak 2030’a kadar hidrojen üretimlerini sözleşmeli yenilenebilir enerji kaynaklarıyla eşleştirebilecekler. Ancak, Avrupa Komisyonu’na üye devletler, 1 Temmuz 2027’den itibaren zamansal korelasyon hakkında daha katı kurallar getirme seçeneğine sahip olacak.
Yenilenebilir hidrojen üretme gereklilikleri, yerli üreticiler ve AB’ye yenilenebilir hidrojen ihraç etmek isteyen üçüncü ülkelerden gelen üreticiler için geçerli olacak.
Yetkilendirilmiş ikinci yasa, yukarı akış emisyonları, şebekeden, işlemeden elektriğin alınmasıyla ilgili emisyonlar ve bu yakıtların son tüketiciye taşınmasıyla ilişkili emisyonlar dahil olmak üzere, yenilenebilir yakıtlar için sera gazı emisyonlarının yaşam döngüsünü hesaplamak için bir metodoloji sunuyor.
Metodoloji ayrıca, fosil bazlı yakıtlar üreten bir tesiste ortak üretim olması durumunda yenilenebilir hidrojen veya türevlerinin sera gazı emisyonlarının nasıl hesaplanacağını da açıklıyor.
